خلق و خوی مردم اصفهان به میزبانی از مهمان گره خورده؛ از دیرباز اصفهانی‌ها میزبان گردشگران ایرانی و خارجی بوده اند که زاینده رود و آثار تاریخی، آنان را به نصف جهان می‌کشاند. این روزها، اما مردم اصفهان، صاحب خانه اصلی خود «زاینده رود» را فصلی و مقطعی می‌بینند؛ نفس‌های شهرشان مرتب از هجوم ریزگرد‌ها و آلاینده‌ها به شماره می‌افتد و هر روز ترکی بر خانه و حفره‌ای در خیابان می‌بینند که فرونشست را هشدار می‌دهد. پای درخواست اعتبار هم که به میان می‌آید شنیده اند و می‌شنوند که اصفهان برخوردار است و کمتر نیاز به اعتبار ملی دارد.
همه این دغدغه‌های بزرگ با تعداد قابل توجهی از مشکلات شاید کوچک تر، اما مهم گوش شنوایی می‌خواهد که اصفهانی‌ها انتظار دارند از آن رئیس دولت سیزدهم باشد، میهمانی که نصف جهان را مقصد بیست و پنجمین سفر استانی اش تعیین کرده تا در حاشیه زاینده رود تشنه، از نزدیک ببیند و بشنود آنچه را بر اصفهان و اصفهانی‌ها می‌رود.
زاینده رود تنها مطالبه اصفهانی‌ها از رئیس جمهوری
مهدی طغیانی نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در برنامه‌ای زنده در فضای مجازی از جای خالی تصمیم گیری در خصوص زاینده رود می‌گوید و یادآور می‌شود: سفر رئیس جمهوری از این جهت برای ما مهم است که تلخ‌ترین وقایع درباره زاینده رود در همین سفر‌های استانی روسای جمهور قبل اتفاق افتاده است.
او می‌گوید: زمانی که رئیس جمهور محترم دولت‌های نهم و دهم به استان چهارمحال و بختیاری تشریف برده و دستور دادند اداره آب منطقه‌ای این استان جدا شود و از امروز خود من مسئول آب این جا هستم، نتیجه آن برداشت‌های عجیب وغریبی بود که در بالا دست شروع شد و همچنان دست به گریبان تبعات آن هستیم.
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی می‌گوید: گاهی می‌شنوم که استدلال می‌کنند صنعت و بارگذاری‌های استان اصفهان دلیل خشکی زاینده رود است، اما جالب است بدانیم عمده خشکی زاینده رود از اواسط دهه ۸۰ و بعد از سفر‌های استانی روسای جمهور قبل ایجاد شد.
طغیانی معتقد است: روسای جمهوری که به اصفهان آمدند فقط یک سری وعده دادند که آخرین آن در دولت یازدهم و دوازدهم بود که اعلام شد اکنون نوبت زاینده رود است، اما بعد از هشت سال باز هم نوبت به زاینده رود نرسید.
نه تنها در کلام مهدی طغیانی که تیتر «زاینده رود تنها مطالبه مردم اصفهان است» این روزها به عنوان پررنگ بیشتر خبرگزاری‌ها و نشریات اصفهان تبدیل شده.
پویش «طوفان همدلی» نیز سعی دارد صدای رسای نمایندگان استان اصفهان را در فضای مجازی به گوش همگان برساند. در این ویدیوی ۱۰ دقیقه هفت نفر از نمایندگان استان اولین، مهمترین و تنها خواسته مردم این استان را که «احیا و جریان دائمی زاینده رود» است از ریاست جمهوری مطالبه می‌کنند.
اصفهان تشنه عدالت
به گفته محمد نور صالحی رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان پایداری جریان آب زاینده رود، تکمیل سامانه دوم آبرسانی و قطار سریع‌السیر از مهمترین مطالبات مردم اصفهان است.
او گفت: پیشنهادی ۳۰ بندی را در شورا مطرح کرده و خدمت استاندار و نمایندگان مجلس فرستادیم که امیدواریم در سفر هیئت دولت به استان بررسی شود.
او می‌گوید: در رأس همه خواسته‌ها، پایداری جریان آب زاینده رود است که اگر با تدبیر دولت و مدیران آبی و استانی این مشکل می‌تواند رفع شود، به دنبال آن مشکل فرونشست زمین و آلودگی هوا نیز رفع می‌شود.
به گفته رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان، طرح تکمیل سامانه دوم آبرسانی اصفهان نیز مدنظر است. این طرح یک مرحله اضطراری دارد که می‌تواند ۱.۶ مترمکعب بر ثانیه به شبکه آب آشامیدنی اصفهان بزرگ تزریق کند، اما تا الان شش دهم مترمکعب قابل دسترس شده است.
قطار سریع السیر اصفهان- تهران طرح بزرگ دیگری است که سال‌ها روسای جمهور وعده راه اندازی آن را داده اند.
نورصالحی در این زمینه می‌گوید: این طرح از مهر پارسال به علت عدم تضمین ضمانت‌نامه‌ای که بانک مرکزی باید برای سرمایه‌گذار صادر می‌کرد متوقف شده؛ نمایندگان و استاندار برای فعال شدن این طرح تلاش زیادی کرده اند که هنوز نتیجه نداشته است.
اصفهان آلوده‌ترین کلان شهر ایران
«آلودگی هوا نفس اصفهان را گرفته» این را یکی از شهروندان می‌گوید. او معتقد است: خشکی زاینده رود و آلودگی هوا باید با هم رفع شود. ما در اصفهان نمی‌دانیم آخرین روز پاکی که داشتیم چند ماه پیش بوده. اکثر روزها هوا آلوده است و رسانه‌ها فقط هشدار می‌دهند.
اصفهان در سالی که گذشت آلوده‌ترین کلانشهر کشور شناخته شد و نکته قابل توجه اینکه ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا یکی پس از دیگری نیازمند تعمیر می‌شود و از کار می‌افتد.
آنطور که ایرج حشمتی مدیرکل حفاظت محیط زیست استان می‌گوید: سال ۱۳۸۵ تعداد ۱۸ ایستگاه پایش کیفی هوا داشتیم که متاسفانه با وجود توسعه صنعتی استان در سال‌های اخیر تعداد آن‌ها همپای توسعه شهری افزایش نیافت و به مرور برخی از نمایشگر‌ها دچار فرسودگی و از کار افتادگی شد.
او می‌گوید: با حمایت‌های همه جانبه استاندار از موضوعات زیست محیطی، اعتبار بسیار خوبی را در پیش سفر رئیس جمهوری برای مسائل زیست محیطی از جمله ایستگاه‌های پایش کیفی هوا در نظر گرفتیم که اگر این اعتبارات تامین شوند بخش اعظمی از مشکلات ما رفع خواهد شد.
آلایندگی سهم مردم لنجان از میزبانی صنایع
حسین رجایی نماینده مردم شهرستان لنجان در مجلس شورای اسلامی در خصوص مطالبات مردم این شهرستان در سفر رئیس جمهوری می‌گوید: لنجان ظرفیت‌های فراوان صنعتی و کشاورزی، دارد، اما بالاترین نرخ بیکاری در استان اصفهان مربوط به این شهرستان است و تا کنون برنامه مشخصی برای رفع آن و ایجاد جاذبه‌های سرمایه گذاری و فرصت‌های جدید شغلی تهیه نشده است.
به گفته او، کارخانه قدیمی ذوب آهن با بیش از ۵۰ سال قدمت، تعداد مشخص و محدودی کارگر دارد و به تنهایی مشکل بیکاری شهرستان لنجان –محل استقرار خود را-رفع کند.
نماینده مردم شهرستان لنجان مسائل زیست محیطی و آلایندگی واحد‌های صنعتی را از مشکلات عمده شهرستان برشمرده و می‌گوید: ذوب آهن به عنوان کارخانه‌ای فرسوده و آلاینده همچنان به همین شکل در حال فعالیت است و با وجودی که دستور صریح از رئیس جمهوری برای ورود سازمان حفاظت محیط زیست به مشکلات آلایندگی آن اخذ شده و هشت ماه از این دستور گذشته، هنوز اقدام عملی خاصی نشده است.
شرقی‌ترین شهرستان استان بدون جاده دو بانده
چند روز پیش که واژگونی خودروی مجری صداوسیما در محور خور-طبس خبرساز شد، الهام آزاد نماینده مردم نایین و خوروبیابانک در مجلس شورای اسلامی گفت: با توجه به معادن زیادی که در منطقه وجود دارد، تردد زیاد کامیون‌ها و تریلر‌ها را شاهد هستیم که موجب می‌شود هم جاده نابسامان باشد و هم نیازمند عنایت ویژه‌ای از سوی مسؤولان امر.
او می‌گوید: در همه این سال‌ها پیگیری‌های زیادی شده، اما به نتیجه نرسیده است. حال این موضوع هم یکی از مطالبات مردم شرق استان از ریاست جمهوری است.
نماینده مردم نایین و خوروبیابانک در مجلس شورای اسلامی می‌گوید: جاده طریق‌الرضا در خوروبیابانک، در طول سال میزبان مسافران مشهد مقدس است، اما هنوز یک کیلومتر جاده دوبانده ندارد.
شهر خلاق صنایع دستی چشم انداز تدابیری خلاقانه
اصفهان پایتخت صنایع دستی ایران و شهر خلاق صنایع دستی است؛ اما نمی‌توانید در این شهر هنرمندی را پیدا کنید که با مشکلات کوچک و بزرگ دست و پنجه نرم نکند. یکی از این هنرمندان
آقای حسینی از میناکاران اصفهانی است. او مانند همه مردم اصفهان اول از زاینده رود و خشکی اش می‌گوید و بعد به مشکلات شغلی اش می‌پردازد.
این هنرمند میناکار می‌گوید: در سال‌هایی که با کرونا دست و پنجه نرم کردیم صنف ما بیشترین آسیب را دید و این درحالی است که از هیچ گونه حمایتی برخوردار نشدیم؛ مشکل بیمه هنرمندان صنایع دستی نادیده گرفته می‌شود.
حسینی می‌گوید: وارداتی بودن مواد اولیه و نوسان ارز ما را به دردسر انداخته؛ بار‌ها درخصوص افزایش اجاره بهای فروشگاه‌ها صحبت کردیم، اما صدای ما شنیده نشد. هیچ نهادی برای فروش و صادرات صنایع دستی با ما همکاری لازم را نمی‌کند.
او می‌گوید: تعداد زیادی از هنرمندان صنایع دستی مایوس شده و شغل خود را رها کرده اند؛ جامعه هنرمندان صنایع دستی از رئیس جمهوری توقع دارند نگاه ویژه‌ای به مشکلات این حوزه داشته باشند.
رفع موانع تولید، درخواست دانش بنیان‌ها از رئیس جمهوری
امسال سال دانش بنیان هاست تا مورد حمایت قرار بگیرند، تولید کنند و اشتغال آفرین شوند. در اصفهان که سال هاست در شهرک علمی و تحقیقاتی و پارک فناوری شیخ بهایی میزبان دانش بنیان‌ها بوده باید وضع جوانان دانش آموخته و خوش فکری که به دنبال خلق ایده و تولید محصولات نوین هستند بهتر باشد، دست کم امسال قدم‌هایی برای رفع مشکلاتشان برداشته شود، اما گویا آن‌ها هم دغدغه‌های زیادی دارند.
محمد موسوی مدیرعامل یکی از شرکت‌های شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان از موانع تولید می‌گوید و معتقد است اخذ مجوز برای تولید در کشور تولیدکنندگان را خسته می‌کند و از نفس می‌اندازد.
او که ماه هاست تلاش می‌کند با اخذ مجوز از سازمان غذا و دارو زخم پوش بیماران پروانه‌ای را تولید کند می‌گوید: منتظر حضور ریاست جمهور هستیم تا از نزدیک ایشان را از مشکلات خود مطلع کنیم و چاره اندیشی شان چراغ راه ما شود.
شهروندان و دغدغه‌هایی هزار گره
خانم علیخانی ساکن خوروبیابانک است. او می‌گوید: همه می‌دانند خشکی زاینده رود بر سر ما چه آورده؛ اما مشکلات دیگری هم هست، مثلا اینکه ما حتی یک پزشک متخصص هم در شهرستان خود نداریم؛ ما باید برای طی کردن روند تشخیص و درمان مسیر حدود شش ساعته تا اصفهان را طی کنیم.
آقای کمالی از ساکنان لنجان می‌گوید: ذوب آهن مادر صنعت فولاد کشور در این شهرستان واقع شده، اما برای ما ثمره‌ای جز آلودگی هوا نداشته، شب‌ها آسمان این منطقه به دلیل آلودگی شدید قهوه‌ای رنگ می‌شود و بوی نامطبوع در سراسر شهرستان می‌پیچد.
آقای محسنی که در فولادشهر سکونت می‌کند از بلندمرتبه‌های قدیمی‌ترین شهر جدید ایران اظهار نگرانی می‌کند و می‌گوید: نگرانیم فاجعه‌ای همانند پلاسکو در این ساختمان‌های بلندمرتبه اتفاق بیفتد، با این تفاوت که پلاسکو مجتمع تجاری بود و این بلندمرتبه‌ها مسکونی هستند.
خانم اکبری از شهروندان اصفهانی فرونشست را بسیار نگران کننده می‌داند و می‌گوید: در شهری زندگی می‌کنیم که هر آن ممکن است زمین زیرپای مان خالی شود، ما ترک‌های روی دیوار و سقف خانه هایمان را می‌بینیم که هر روز عمیق‌تر می‌شود.
بعد از شنیدن این گلایه‌ها به یاد صحبت‌های مدیرکل زمین شناسی استان اصفهان افتادم که در یکی از مصاحبه‌هایی که با او داشتم می‌گفت اصفهان دیگر «شهر گل و بلبل سابق نیست.»
این شهر و استان زخم‌های عمیقی دارد از درد‌های درمان نشده و زخم زبان‌های زیادی شنیده درباره صنایعی که سودش بیشتر از آنکه برای خودش باشد برای کشور بوده، اما دردناک‌تر از هر دردی تشنگی زنده رود است؛ مشکلی که باید مشکل همه ایران دانست.
دیدگاه‌ها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.